بررسی کشتهای خون مثبت از نظر نوع میکروب و آنتی بیوگرام در بخش نوزادان بیمارستان رازی کرمانشاه 1377 -1376

عوامل باکتریال نقش مهمی در بروز سپتی سمی در نوزادان دارند. با ارزش ترین روش جهت تشخیص نوع آلودگی انجام کشت خون می باشد. با در نظر گرفتن اینکه بررسی اطلاعات حاصله از انجام کشت خون (در هر منطقه) می تواند نقش مهمی در درمان بیماران دارای کشت خون مثبت ایفا کند، انجام چنین مطالعه ای لازم به نظر می رسد. لازم به ذکر است که گروه مورد مطالعه، در این بررسی، بیماران دارای کشت خون مثبت می باشند و نه بیماران دچار سپتی سمی (کشت خون مثبت می تواند ناشی از یک عفونت واقعی و یا ناشی از آلودگی باشد.)نوع مطالعه: توصیفی ( کمی و کیفی)فاصله زمانی مورد مطالعه: 29/12/1377 - 1/1/1376منابع: پرونده های بایگانی، دفاتر آزمایشگاه (از تاریخ 17/8/1376 به بعد در دسترس بود.) اهداف: 1) تعیین نوع جرمهای مسئول کشت خون مثبت 2) تعیین درصد شیوع هریک از جرمهای مسئول 3) تعیین مقاومت دارویی جرمها در ‏‎invivo, invitro‎‏ 4) پیشنهاد بهترین ترکیب آنتی بیوتیکی جهت درمان 5) تعیین میزان مورتالیتی در سپتی سمی با کشت خون مثبت6) تعیین موارد با احتمالا بالا از نظر عفونتهای بیمارستانی (اولین کشت خون منفی و دومی مثبت) و بررسی هریک از اهداف فوق درباره این نوع عفونتها براساس نتایج به دست آمده مهمترین سوشهای مسئول ایجاد کشت خون مثبت به ترتیب کلبسیلا، سایر گرم منفی ها و با شیوع کمتر استافیلوکوک کواگولاز منفی بوده اند که مجموعا مسئول 88% موارد بوده اند. اکثریت قریب به اتفاق جرمهای یادشده نسبت به آمپی سیلین، جنتامایسین و سفالوتین مقاوم بودند و برعکس نسبت به آمیکاسین حساسیت نشان داده اند. بیشترین حساسیت بعد از آمیکاسین نسبت به سفتی زوکسیم و تری متوپریم بوده است. بهترین پاسخ بالینی در درمان آمپیریک نسبت به ترکیب سفتی زوکسیم + آمیکاسین بوده است ولی برای مواردی که دارو به طور اولیه شروع می شود، ترکیب آمپی سیلین + آمیکاسین توصیه می شود (جهت پوشش دادن لیستریا و با توجه به پاسخ دهی قابل قبول بیماران به این ترکیب و ارزان بودن آمپی سیلین، این ترکیب تا زمان رسیدن آنتی بیوگرام قابل قبول است.) با توجه به حساسیت نسبتا خوب استافیلوکوک کواگولاز منفی نسبت به سفالوتین، در درمان کشتهای مثبت ناشی از این جرم سفالوتین نیز همراه با آمیکاسین قابل استفاده استسپتی سمی با کشت خون مثبت، حدود 30% مورتالیتی در داخل بیمارستان داشته است. در مواردی که کشت اول منفی ولی کشت دوم مثبت بوده است (احتمالا، عفونت بیمراستانی) الگوی شیوع سوشها از حالت کلی تبعیت می کند و در آنتی بیوگرام نیز همان ترتیب وجود دارد با این فرق که حساسیت نسبت به تری متوپریم بسیار بالاتر است. مورتالیتی در این موارد حدود 96% بوده است. شروع به موقع دارو، استفاده از بهترین ترکیب دارویی و پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی باید برای کاهش موارد مرگ زودرس و کاهش مورتالیتی کلی مدنظر باشد. در نهایت پی گیری آنتی بیوگرام و تنظیم درمان براساس آن توصیه می گردد.